Γ Nταγιάντης, Δ Παπαβασιλείου, Α Βλαχάκη, Ι Παπαδιόχος, Ν Νικητάκης, Ν Θεολόγη-Λυγιδάκη. Αρχεία Ελληνικής Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής, Τόμος 21, Τεύχος 1, Απρίλιος 2020, 33-42.

Τα μονήρη έλκη του βλεννογόνου του στόματος συνήθως είναι τραυματικής αιτιολογίας, αλλά μπορεί και να υποκρύπτουν συστηματικό νόσημα ή κακοήθεια. Όταν ένα χρόνιο έλκος ιστολογικά αποδεικνύεται τραυματικό, τότε διερευνάται και η πιθανότητα του αυτοτραυματισμού. Η τελική διάγνωση τίθεται βάσει ιστορικού τραυματισμού και με βιοψία της βλάβης. Στις περιπτώσεις αυτές, η ιστοπαθολογική εξέταση καταδεικνύει την χρόνια τραυματική εξέλκωση του βλεννογόνου με συνυπάρχουσα ηωσινοφιλία. Παρουσίαση Περιπτώσεων: Δύο παιδιά, αγόρι 12 ετών και κορίτσι 10 ετών, παρουσίασαν παρειακό απόστημα που συνοδευόταν από ευμέγεθες έλκος στην παρειά που δεν υποχωρούσε. Διαπιστώθηκε επαναλαμβανόμενη δήξη στην μία περίπτωση και αυτοτραυματισμός με το νύχι στην δεύτερη. Η τρίτη περίπτωση, αφορούσε βρέφος 10 μηνών με ελκωτική βλάβη στην κοιλιακή επιφάνεια της γλώσσας. Παρουσιάζεται η διαγνωστική και θεραπευτική προσέγγιση των τριών ασθενών.

Συμπεράσματα: Η εμφάνιση τραυματικών βλαβών στα παιδιά ως αποτέλεσμα αυτοτραυματισμού δεν είναι συχνή.

Χρειάζεται τεκμηρίωση και ευαισθητοποίηση του κλινικού ιατρού για αναγνώριση τυχόν ψυχογενούς διαταραχής, καθώς και ήπια διαχείριση στην συνέχεια.

(https://www.haomsjournal.org/uploads/1/3/6/4/136437227/haoms_2020_v21_n1_article4.pdf )

Papavasileiou D, Vlachaki A, Chrysomali E, Tzermpos F, Kalyvas D. Br J Med Health Res. 2019;6(07)

Pleomorphic adenoma, also known as benign mixed tumor, is the most common salivary gland tumor, mostly affecting major salivary glands, but also encountered concerning minor ones. The occurrence of this lesion in the skin, known with the term chondroid syringoma, is unusual and considered to be associated with eccrine or apocrine glands. The two lesions demonstrate almost identical histological features with microscopic characteristics of both epithelial and mesenchymal origin. In this article two cases of benign mixed tumor of the lip are presented and their surgical management and histological features are analyzed. Both cases involved the upper lip, one was located in the subcutaneous tissues and the other in the labial mucosa. The proximity of eccrine sweat gland tumors of the skin with the salivary glands of the oral mucosa makes it often difficult to discern the origin of benign mixed tumor. This report discusses the particular characteristics of each pathological entity, the clinical differential diagnosis and the treatment approach chosen accordingly.

(https://www.researchgate.net/publication/342978414_Benign_Mixed_Tumor_of_the_Upper_lip_Report_of_two_cases )

Leventis M, Agrogiannis G, Fairbairn P, Vasiliadis O, Papavasileiou D, Theodoropoulou E, Horowitz R, Kalyvas D. Dent J (Basel). 2018 Jul 2;6(3):27.

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of a resorbable alloplastic in situ hardening bone grafting material for alveolar ridge preservation in a swine model. Seven Landrace pigs were used. In each animal, the maxillary left and right deciduous second molars were extracted, and extraction sites were either grafted with a resorbable alloplastic in situ hardening bone substitute, composed of beta-tricalcium phosphate (β-TCP) granules coated with poly(lactic-co-glycolic) acid (PLGA), or left unfilled to heal spontaneously. Animals were euthanized after 12 weeks, and the bone tissue was analyzed histologically and histomorphometrically. Linear changes of ridge width were also clinically measured and analyzed. Pronounced bone regeneration was found in both experimental and control sites, with no statistically significant differences. At the experimental sites, most of the alloplastic grafting material was resorbed and remnants of the graft particles were severely decreased in size. Moreover, experimental sites showed, in a statistically nonsignificant way, less mean horizontal dimensional reduction of the alveolar ridge (7.69%) compared to the control sites (8.86%). In conclusion, the β-TCP/PLGA biomaterial performed well as a biocompatible resorbable in situ hardening bone substitute when placed in intact extraction sockets in this animal model.

(https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30004400/ )

Leventis M, Fairbairn P, Mangham C, Galanos A, Vasiliadis O, Papavasileiou D, Horowitz R. Materials (Basel). 2018 Oct 17;11(10):2004.

Bioactive alloplastic materials, like beta-tricalcium phosphate (β-TCP) and calcium sulfate (CS), have been extensively researched and are currently used in orthopedic and dental bone regenerative procedures. The purpose of this study was to compare the performance of EthOss versus a bovine xenograft and spontaneous healing. The grafting materials were implanted in standardized 8 mm circular bicortical bone defects in rabbit calvariae. A third similar defect in each animal was left empty for natural healing. Six male rabbits were used. After eight weeks of healing, the animals were euthanized and the bone tissue was analyzed using histology and micro-computed tomography (micro-CT). Defects treated with β-TCP/CS showed the greatest bone regeneration and graft resorption, although differences between groups were not statistically significant. At sites that healed spontaneously, the trabecular number was lower (p < 0.05) and trabecular separation was higher (p < 0.05), compared to sites treated with β-TCP/CS or xenograft. Trabecular thickness was higher at sites treated with the bovine xenograft (p < 0.05) compared to sites filled with β-TCP/CS or sites that healed spontaneously. In conclusion, the novel β-TCP/CS grafting material performed well as a bioactive and biomimetic alloplastic bone substitute when used in cranial defects in this animal model.

(https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30336544/ )

368. Βλαχάκη, Δ. Παπαβασιλείου, Φ. Μπουντανιώτης, Δ. Καλύβας. Οδοντοστοματολογική Πρόοδος 2017, 71 (2): 358-368.

Η χειρουργική εξαγωγή εγκλείστων τρίτων γομφίων αποτελεί μια συχνή επέμβαση στην Οδοντιατρική και συνοδεύεται από ένα σύνολο μετεγχειρητικών εκδηλώσεων, όπως οίδημα, πόνο και τρισμό, που είναι αποτέλεσμα της φυσιολογικής φλεγμονώδους αντίδρασης του οργανισμού μετά από οποιαδήποτε χειρουργική πράξη. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τη βαρύτητα των μετεγχειρητικών εκδηλώσεων όπως η έκταση του χειρουργικού τραύματος, η διάρκεια της επέμβασης, η εμπειρία του χειρουργού αλλά και η χορήγηση φαρμάκων προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά. Με σκοπό την πρόληψη της εκδήλωσης έντονης φλεγμονώδους αντίδρασης μετά την αφαίρεση εγκλείστων τρίτων γομφίων έχει προταθεί η χρήση κορτικοστεροειδών φαρμάκων σε διάφορα δοσολογικά σχήματα και οδούς, τα οποία είναι τα συχνότερα χρησιμοποιούμενα φάρμακα για αυτό το σκοπό. Ο μηχανισμός δράσης των κορτικοστεροειδών στηρίζεται στην ικανότητά τους να αναστέλλουν τη σύνθεση και απελευθέρωση μεσολαβητών φλεγμονής στην περιοχή του χειρουργικού τραύματος, μειώνοντας έτσι και την εξαγγείωση υγρών και συνεπώς το οίδημα το οποίο προκαλείται. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανασκόπηση της σχετικής βιβλιογραφίας ώστε να συζητηθούν οι φαρμακολογικές δράσεις των κορτικοστεροειδών, να αναλυθεί η λογική πίσω από τη χρήση τους και να εξαχθούν σαφή συμπεράσματα αναφορικά με την αναγκαιότητα χορήγησής τους. Επίσης, στην ανασκόπηση αυτή παρουσιάζονται εκτενώς τα τρέχοντα δεδομένα αναφορικά με τις οδούς χορήγησης και την αποτελεσματικότητά τους, όπως αυτά έχουν μελετηθεί από πολλούς ερευνητές. Συμπερασματικά, παρ’ όλο που η χορήγηση στεροειδών φαίνεται να μειώνει τη σοβαρότητα των μετεγχειρητικών εκδηλώσεων, θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στις περιπτώσεις μέσης και μεγάλης βαρύτητας επεμβάσεων. Σε αυτές τις περιπτώσεις η άνεση του ασθενούς και η ανακούφισή του από τα μετεγχειρητικά επακόλουθα υπερνικά τις πιθανές και σπάνιες ανεπιθύμητες ενέργειες των κορτικοστεροειδών. Μέχρι τώρα δεν υπάρχει ομοφωνία απόψεων ως προς τον τύπο, τη δοσολογία, την οδό και το χρόνο χορήγησης για τα κορτικοστεροειδή, ενώ η επίδραση διαφόρων τύπων κορτικοστεροειδών φαρμάκων στη χειρουργική του τρίτου γομφίου δεν έχει πλήρως αποσαφηνιστεί, οπότε χρειάζονται περισσότερες μελέτες προς αυτή την κατεύθυνση.

(https://www.proodoseoe.gr/index.php?option=com_phocadownload&view=category&download=66:ta-kortikosteroeidi-sti-xeirourgiki-tou-egkleistou-tritou-gomfiou-a-vlaxaki-d-papavasileiou-f-bountaniotis-d-kalyvas-corticosteroids-in-third-molar-surgery-a-vlachaki-d-papavasileiou-f-bountaniotis-d-kalyvas&id=59:ta-kortikosteroeidi-sti-xeirourgiki-tou-egkleistou-tritou-gomfiou-a-vlaxaki-d-papavasileiou-f-bountaniotis-d-kalyvas-corticosteroids-in-third-molar-surgery-a-vlachaki-d-papavasileiou-f-bountaniotis-d-kalyvas&Itemid=390&lang=el )

Δ. Καλύβας, Δ. Παπαβασιλείου, Π. Φωκά. Οδοντοστοματολογική Πρόοδος 2016, 70 (1): 118-129.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή τοποθέτηση εμφυτευμάτων είναι η ποσοτική και ποιοτική επάρκεια του οστού. Η ύπαρξη του γναθιαίου κόλπου στις οπίσθιες περιοχές της άνω γνάθου σε συνδυασμό με την απορρόφηση της φατνιακής ακρολοφίας καθιστά πολλές φορές προβληματική τη χειρουργική των εμφυτευμάτων στην περιοχή αυτή. Για την επίλυση του προβλήματος αυτού έχουν εφαρμοστεί διάφορες τεχνικές ανύψωσης του εδάφους του ιγμορείου.

Σκοπός της παρούσας βιβλιογραφικής ανασκόπησης είναι η παρουσίαση των ελάχιστα παρεμβατικών τεχνικών ανύψωσης του εδάφους του ιγμορείου.

Τέτοιες τεχνικές είναι:

• • Η θλιπτικής οστεοτομίας (οστική συμπύκνωση) (Summers, 1994)
• • Η υδροστατική ανύψωση της μεμβράνης με τη χρήση σύριγγας Luer-Loc και ενσωματωμένης χειροκίνητης αντλίας
• • Η τεχνική αποκόλλησης - διάτασης της μεμβράνης με τη χρήση μπαλονιού λάτεξ.
• • Η ανύψωση του κεντρικού τμήματος της ακρολοφίας (crestal core elevation) καθώς και
• • Η μικρής έκτασης ανοιχτή ανύψωση του εδάφους του ιγμορείου (mini sinus lift) για την τοποθέτηση μονήρους εμφυτεύματος.

Όλες οι παραπάνω τεχνικές χαρακτηρίζονται από την προσπάθεια για μείωση των επιπλοκών και βελτιστοποίηση της διαδικασίας, ώστε να υπάρξει, όσο το δυνατόν, πλέον προβλέψιμο αποτέλεσμα. Βασική προϋπόθεση για την εφαρμογή της καταλληλότερης τεχνικής για κάθε περίπτωση είναι η σωστή εκτίμησή της από τον επεμβαίνοντα, μετά από ένα ενδελεχή προεγχειρητικό έλεγχο.