Ορισμένες φορές η απώλεια του οστού των γνάθων (λόγω περιοδοντίτιδας, εκτεταμένων φλεγμονών, τραύματος) είναι τέτοια που δεν επιτρέπει την τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων. Ακόμη, η απώλεια δοντιών για μεγάλο χρονικό διάστημα επηρεάζει σημαντικά την ποσότητα του οστού των γνάθων. Στις περιπτώσεις αυτές, υπάρχει η δυνατότητα να αναπλάσουμε το οστό της γνάθου ώστε να δημιουργήσουμε ένα κατάλληλο υπόστρωμα για την αποκατάσταση της περιοχής. Άλλοτε, ανατομικοί περιορισμοί, όπως είναι το ιγμόρειο άντρο στην άνω γνάθο, επηρεάζουν το σχέδιο θεραπείας.

Για τον λόγο αυτό χρησιμοποιούμε διάφορα βιοϋλικά, δηλαδή οστικά υποκατάστατα τα οποία λειτουργούν ως «σκαλωσιά», διατηρώντας τον χώρο ώστε ο οργανισμός να καταφέρει να αναπληρώσει το ελλείπον οστό.

Με την επέμβαση αυτή επιτυγχάνουμε την μετάθεση του εδάφους του ιγμορείου λίγα χιλιοστά παραπάνω ώστε να αποκτήσουμε τον απαραίτητο χώρο για την τοποθέτηση εμφυτευμάτων. Οστικό μόσχευμα τοποθετείται μέσα στην κοιλότητα του ιγμορείου ώστε να διατηρήσει το χώρο και σταδιακά να αντικατασταθεί από νέο οστό. Σε αυτές τις περιπτώσεις η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων γίνεται λίγους μήνες αργότερα, ώστε να έχει επιτευχθεί η ενσωμάτωση του μοσχεύματος.

Άλλοτε, αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, τα εμφυτεύματα μπορούν να τοποθετηθούν στην ίδια επέμβαση.